Delta Law

نكته‌اي كه در طلاق از شوهر مفقودالاثر اهميت دارد اين است كه قانون زماني حكم طلاق را صادر مي‌كند كه مرد را فوت كرده اعلام كند. طبق قانون مدني مواردي كه مرد فوت شده به‌ حساب مي‌آيد مشخص شده است.

گاهي اوقات در زندگي شرايطي به وجود مي‌آيد كه براي مدت زمان طولاني زن و شوهر از يكديگر جدا زندگي مي‌كنند. در واقع ممكن است به دليل جنگ، سفر يا هر علت ديگري، مرد براي مدت‌ هاي طولاني ناپديد شود. در چنين شرايطي اگر چهار سال تمام از شوهر خبري نشود، زن اين حق را دارد كه تقاضاي طلاق كند. اما اگر در صورت درخواست طلاق غيابي از طرف زن ، چه كسي بايد حق و حقوق وي را بپردازد؟ در مجله دلتا به بررسي اين موضوع مي‌پردازيم.

اعلام مفقودي همسر

روش‌هاي زيادي براي مفقودالاثر شدن وجود دارد به اين دليل به موجب قانون همين كه مرد ديگر در دسترس نباشد و زن هيچ خبري از او نداشته باشد، مفقودالاثر به حساب مي‌آيد. شايان ذكر است كه براي صدور حكم به مفقود‌الاثري يك نفر كافي است كه مدتي طولاني از وي خبري نباشد، به اين معنا كه زن آدرس محلي كه مرد رفته است را نداشته باشد و نتواند او را پيدا كند. البته اگر اطلاع داشته باشد كه شوهر زنده است اما ديگر هيچ‌ گاه نزد وي باز نمي‌گردد، مرد را از حكم مفقود‌الاثري خارج مي‌كند.

طلاق غيابي از طرف زن چگونه است ؟

در صورتي كه غيبت شوهر باعث سختي و مشقت براي زن شده به طوريكه ادامه زندگي براي وي غير قابل تحمل باشد، و ۴ سال از غيبت شوهر بگذرد زن مي‌تواند تقاضاي طلاق كند. شايان ذكر است در مواردي كه زن دادخواست طلاق مي‌دهد بايد نشاني دقيق خوانده (مرد) را در دادخواست خود، ذكر كند. اما به فرض اين كه شوهر مفقود شده و اطلاعي از نشاني او نداشته باشد، زن موظف است دادخواست طلاق را به طرفيت خوانده مجهول ‌المكان به دادگاه ارائه ‌كند. يعني در برگه دادخواست در ستون خوانده عبارت «مجهول المكان» را قيد كرده و همچنين ابلاغ وقت دادرسي از طريق انتشار آگهي در روزنامه كثيرالانتشار را درخواست مي‌كند.

رسيدگي به اين دادخواست رسيدگي غيابي و رأي صادره رأي غيابي محسوب مي‌شود. در چنين مواردي دادگاه براي اجراي حكم غيابي از زن مي‌خواهد كه يك ضامن معتبر معرفي يا تأمين متناسب پرداخت كند. در خصوص صدور حكم طلاغ غيابي بايد در نظر داشت كه از شوهر مفقودالاثر نبايد هيچ خبر يا اثري وجود داشته باشد، يعني حتي زن اطلاع نداشته باشد كه اين فرد در قيد حيات يا فوت كرده است.

البته در قانون، زمان معيني تعيين شده است كه اگر در آن مدت زن هيچ اطلاعي از شوهر خود نداشته باشد، شوهر مفقودالاثر به حساب مي‌آيد و دادگاه حكم به مفقودالاثرى او مي‌دهد، اين مدت زمان ۴ سال است. بحث نفقه يكي از مسائل مهم در ايام غيبت شوهر مفقودالاثر است. به اين ترتيب زن مي‌تواند از مالي كه از همسر به جاي مانده است خرج زندگي‌ خود و اگر فرزند دارد را بپردازد. اما در مواردي كه مرد مالي ندارد تا زن بتواند به كمك آن زندگي خود را بگذارند. به موجب قانون زن بايد درخواست عسر و حرج را به دادگاه ارائه كند. كه در اين صورت حكم طلاق براي وي زودتر صادر مي‌شود.

طريقه اثبات فوت شوهر مفقودالاثر

نكته‌اي كه در طلاق از شوهر مفقودالاثر اهميت دارد اين است كه قانون زماني حكم طلاق صادر مي‌كند كه مرد را فوت كرده اعلام كند. طبق قانون مدني مواردي كه مرد فوت شده به‌ حساب مي‌آيد ليست شده است. موارد زير از جمله مواردي محسوب مي شود كه شخص غايب زنده فرض نمي‌شود:
۱) وقتي كه ده سال تمام از تاريخ آخرين خبري كه زنده بودن شخص غايب را تاييد كند گذشته و در انقضاء مدت مذكور سن شخص بيش از ۷۵ سال باشد.
۲) وقتي كه فرد جزء نيروهاي مسلح بوده و در زمان جنگ مفقود شده است و با گذشت سه سال تمام از برقراري صلح بدون اينكه‌ خبري از او برسد جنگ به پايان نرسيده باشد مدت مذكور ۵ سال از تاريخ ختم جنگ محسوب مي‌شود.
۳) وقتي كه فرد حين سفر دريايي با كشتي دچار حادثه شده و كشتي غرق يا از بين برود در حاليكه سه سال تمام از آن حادثه گذشته ‌باشد بدون اينكه از آن مسافر خبري برسد.

البته در خصوص سفر دريايي در قانون زمان‌ هاي خاصي در نظر گرفته شده است. به اين صورت كه اگر با اتمام مدت هاي زير كه مبدأ آن از روز حركت كشتي به حساب مي‌آيد كشتي به مقصد نرسيده باشد ‌و در صورت حركت بدون مقصد به بندري كه از آنجا حركت كرده بازنگردد و از وجود آن هيچ خبري نباشد كشتي از بين رفته محسوب ‌مي‌شود.
الف) يك سال براي مسافرت در درياي خزر و آب هاي خليج فارس
ب) دو سال براي مسافرت در درياي عمان، اقيانوس هند، درياي احمر، درياي سفيد (‌مديترانه)، درياي سياه و درياي آزوف
ج) سه سال براي مسافرت در ساير درياها
بنابراين اگر كسي در نتيجه هر موردي كه در قانون به آن اشاره نشده است، يا حتي در اثر مسافرت با هواپيما مفقود شده باشد وقتي مي‌توان حكم فوت فرضي وي را صادر كرد كه پنج سال از تاريخ آخرين خبري كه از وي رسيده است، بگذرد.

مطالب بيشتر در مجله حقوقي دلتا ...

تمكين به معناي خوش رفتاري يا حسن معاشرت زن با شوهر و پذيرفتن خواسته‌ هاي مشروع همسر است. البته شايان ذكر است كه مرد نيز موظف به رعايت تمكين است و بايستي نسبت به خواسته‌ هاي مشروع همسر پاسخ مثبت بدهد. بنابراين اگر مردي از همسر خود توقعات نامشروع يا نامتعارفي داشته باشد، زن مكلف به اطاعت از او نيست.

پس از عقد ازدواج زن و شوهر نسب به يكديگر حقوق و تكاليفي دارند كه هر كدام موظف به رعايت كردن آن ها هستند. در ادامه مفهوم و شرايط تمكين و همچنين مجازات عدم تمكين بررسي شده است. با مجله دلتا همراه باشيد.

معني تمكين چيست؟

تمكين از نظر لغوي به معناي اطاعت كردن است. و طبق قانون به دو دسته تقسيم مي‌شود كه عبارتند از :

۱. تمكين عام؛ به معناي خوش رفتاري يا حسن معاشرت زن با شوهر و پذيرفتن خواسته‌ هاي مشروع همسر است. البته شايان ذكر است كه مرد نيز موظف به رعايت تمكين است و بايستي نسبت به خواسته‌ هاي مشروع همسر پاسخ مثبت بدهد. بنابراين اگر مردي از همسر خود توقعات نامشروع يا نامتعارفي داشته باشد، زن مكلف به اطاعت از او نيست. به عنوان مثال اگر مردي بر خلاف عرف از خروج همسر خود از منزل و بازديد خويشان و دوستان جلوگيري كند، رفتار وي سوءِ معاشرت تلقي مي‌شود و زن مكلف به رعايت از آن نيست.

۲. تمكين خاص؛ منظور از اين نوع تمكين رابطه‌ خاص زوجيت و روابط جنسي زناشويي است. در مقابل تمكين، مساله عدم تمكين يا نشوز مطرح مي‎شود كه به معني نافرماني يكي از زوج ها نسبت به ديگري است. بنابراين نشوز نمي‌تواند صرفا مختص زن باشد. نافرماني شوهر و عدم ايفاي مقتضيات و ملزومات زندگي مشترك نشوز نام دارد. ولي در عرف و حقوق امروز، واژه‌ نشوز را بيشتر در مورد زن به كار برده‌ اند. نشوز مرد مي‌تواند در موارد متعددي وجود داشته باشد. به طور مثال مردي كه نفقه‌ همسر را نمي‌پردازد يا با همسر خود حسن معاشرت ندارد ناشز است. شايان ذكر است كه اگر حالت نشوز از جانب هر دو طرف باشد، شِقاق ناميده مي‌شود.

شرايط اجازه عدم تمكين زن

• در صورت قرار داشتن زن در عادت ماهانه و بيمار بودن وي به طوري كه پزشك رابطه جنسي را منع كرده باشد.
• مطابق ماده ۱۱۱۴ قانون مدني اگر حق تعيين منزل به زن داده شده، زن مي تواند از زندگي كردن در منزل مرد خودداري كند و مرد بايد در منزل مورد تاييد زن، زندگي كند.
• چنانچه مرد منزل مستقل و مناسبي در شأن زن تهيه نكرده باشد، زن مي‌تواند از رفتن به منزل شوهر خودداري كند.
• اگر زندگي در منزل با شوهر موجب ترس از ضرر و زيان بدني، مالي و يا شرافتي براي زن باشد، وي مي‌تواند منزل را ترك و تا زماني كه همسر او صلاحيت لازم را پيدا نكرده، از بازگشت به منزل خودداري كند و در اين شرايط نيز به زن نفقه تعلق مي‌گيرد.
• چنانچه بعد از جاري شدن صيغه عقد، مرد به بيماري مقاربتي مبتلا شده به طوري كه رابطه جنسي موجب سرايت بيماري به زن شود، زن مي‌تواند از اين رابطه خودداري كرده، در حالي كه حق پرداخت نفقه وي محفوظ خواهد بود .
• براي انجام واجبات ديني مانند حج رفتن يا حمام رفتن براي اداي نماز واجب، زن مي‌تواند در صورت عدم اجازه شوهر خارج شود. و حق پرداخت نفقه او از بين نمي‎‌رود.
• در مواردي كه زن به دليل درماني كه ضرورت دارد تصميم بگيرد از منزل خارج شود و مرد اجازه ندهد، زن مي‌تواند اطاعت نكند و نفقه او نيز بر عهده مرد خواهد بود.

مجازات عدم تمكين زن از شوهر

عده اي از افراد عدم تمكين از سوي زن را جرم تلقي كرده و او را مستحق مجازات مي‌دانند ولي بايد گفت كه در قانون براي عدم تمكين از سوي زن مجازات در نظر گرفته نشده است. و در واقع در صورت عدم تمكين، دادگاه اقدام به صدور رأي به الزام به تمكين صادر مي‌كند كه طبق آن وي موظف است از همسر خود تمكين كند و در صورتي كه زن تغيير رويه ندهد، آثار حقوقي و حكم عدم تمكين براي وي به همراه خواهد داشت.
۱. در صورتي كه زن بدون مانع مشروع از تمكين خودداري كند ، از حق نفقه محروم خواهد شد.
۲. در صورت عدم تمكين، زن از برخي از حقوق مالي بعد از طلاق همچون اجرت المثل ايام زوجيت و تنصيف اموال و دارايي ها محروم مي‌شود.
۳- مرد با گذشت مدت زماني از عدم تمكين مي تواند با مراجعه به دادگاه، و ارائه درخواست ازدواج مجدد، اين اجازه را از دادگاه دريافت كند.

در بيمه مهريه، مرد با شركت بيمه قراردادي مي‌بندد تا ماهانه مبلغي را به حساب بيمه واريز كند و در عوض شركت مذكور مكلف است در صورت از كار افتادگي و يا فوت مرد، مهريه همسر وي را بپردازد.

بيمه مهريه از جمله تدابيري است كه براي حفظ حق و حقوق زنان انديشيده شده است. اين روزها شاهد اين هستيم كه مهريه از ماهيت اصلي خود كه گره‌ گشايي در كار خانواده و به خصوص زن بوده، فاصله گرفته و به يكي از بزرگترين معضلات مردان و بالطبع خانواده ها تبديل شده است. زيرا با توجه به افزايش قيمت سكه حتي كمترين مهريه ها نيز مبلغ قابل توجهي پيدا كرده اند و در نتبيجه اغلب مردان توانايي پرداخت مهر را ندارند. به گزارش مجله دلتا براي كاهش اين معضلات بيمه اي تحت عنوان بيمه مهر توسط شركت هاي بيمه گر ارائه شده است.

بيمه مهريه چيست؟

اين طرح تضميني مطمئن براي پرداخت تمام يا قسمتي از مهريه و پشتيباني مالي مناسب است كه زن مي‌تواند از آن بهره مند شود. در بيمه مهريه، مرد با شركت بيمه قراردادي مي‌بندد تا ماهانه مبلغي را به حساب بيمه واريز كند و در عوض شركت مذكور مكلف است در صورت از كار افتادگي و يا فوت مرد، مهريه همسر وي را بپردازد. در صورتي كه مدت قرارداد تمام شود و مرد در قيد حيات باشد يا دچار از كار افتادگي نشود، بيمه تمام مبلغي را كه مرد در اين سال ها پرداخت كرده، به همسر او برمي‌گرداند. ولي در صورت فوت يا از كار افتادگي مرد، ديگر پرداخت اقساط بيمه ضروري نيست و بيمه گر (شركت بيمه) كل مبلغ مهريه زن را به قيمت روز به او مي‌پردازد.

سقف بيمه مهريه

سقف پوشش اين بيمه ۲۰ ميليون تومان است. به اين معني كه اگر ارزش مهريه بيش از ۲۰ ميليون تومان باشد، فقط بخشي از آن تحت پوشش قرار مي گيرد. مرد بر اساس سن، ارزش ريالي مهريه و مدت زمان قرارداد، مبلغ معين شده را به شركت بيمه‌ گر پرداخت مي كند تا تمام و يا بخشي از مهريه همسر خود را بپردازد. لازم به ذكر است كه مدت قرارداد مذكور، ۵، ۱۰ و ۱۵ سال هستند. در اين قرارداد شوهر مي‌تواند حق بيمه خود را به صورت ماهانه، سه ماهه، شش ماهه و سالانه پرداخت كند.

بيمه طلاق

در بيمه طلاق مبلغي كه مرد براي بيمه مي‌پردازد، بر اساس سن او و مدت زمان قرارداد با بيمه، متفاوت است. به عنوان مثال يك مرد ۲۰ ساله به ازاي هر يك ميليون تومان از مهريه همسر، بايد ماهانه ۱۲ هزار و ۱۶۰ تومان در مدت ۵ سال بپردازد. يعني اگر مهريه همسرش در مدت قرارداد ۱۰ ميليون تومان محاسبه شود، بايد در مدت ۵ سال، هر ماه ۱۲۱هزار و ۶۰۰ تومان حق بيمه بپردازد. شايان ذكر است يكي از مواردي كه شركت هاي بيمه گر را دچار مشكل مي‌كند، امكان سوءاستفاده از اين طرح است. به اين معني كه زن و شوهر با تباني از يكديگر طلاق بگيرند و پس از دريافت مهريه، رجوع كنند.

بيمه مهريه چه مواردي را پوشش مي‌دهد؟

كاركردهاي اصلي بيمه مهر به عنوان تضميني براي پرداخت حق و حقوق قانوني زن به شرح زير است:
• در صورت فوت بيمه گزار (مرد) به طور طبيعي‌ يا بر اثر حادثه در طول مدت قرارداد، دو برابر سرمايه اصلي بيمه (ميزان مهريه بيمه شده) به زن پرداخت خواهد شد.
• در صورت از كار افتادگي دائم و كامل شوهر در طول قرارداد، بيمه گزار (مرد) از پرداخت مابقي حق بيمه معاف مي‌شود.
• زن مي‌تواند پس از گذشت ۲ سال از شروع قرارداد و يا اولين حق بيمه، در صورتي كه تمام اقساط پرداخت شده باشد، با موافقت بيمه گزار (شوهر) از محل ذخيره رياضي بيمه نامه ( نام ديگر آن ذخيره حق است) وام بگيرد.
• اگر زوج ها بعد از گذشت ۶ ماه از ابتداي قرارداد و يا اولين حق بيمه از هم طلاق بگيرند، ذخيره رياضي بيمه نامه تا تاريخ پرداخت حق بيمه به زن پرداخت خواهد شد.
• در صورتي كه زن در طول مدت قرارداد بيمه نامه (حداقل ۶ ماه پس از شروع بيمه نامه و يا پرداخت اولين حق بيمه) فوت كند، ارزش بازخريد بيمه نامه به بيمه گزار (مرد) پرداخت خواهد شد.
• مرد نمي‌تواند بيمه نامه را در طول مدت قرارداد بدون اطلاع زن فسخ كند و اقساط پيشين را دريافت كند.

عده طلاق در ازدواج دائم سه ماه و در عقد موقت ۴۵ روز است. اگر در زمان طلاق زن باردار باشد عده او با زايمان حتي اگر چند لحظه بعد از طلاق باشد پايان مي‌يابد.

عده يا عدت در لغت به معني شمار و گروه است. و در اصطلاح فقه به مدتي گفته مي‌شود كه زن بايد براي ازدواج مجدد صبر كند. عده در كليه مذاهب اسلامي به عنوان يك اصل پذيرفته شده و فقط در احكام آن اختلافاتي جزئي وجود دارد. در مجله دلتا به بررسي انواع عده و قوانين و مقررات در خصوص مدت عده در طلاق پرداخته شده است.

مدت عده در طلاق توافقي چقدر است؟

مدت عده طلاق در ازدواج دائم سه ماه و در عقد موقت ۴۵ روز است. اگر در زمان طلاق زن باردار باشد عده او با زايمان پايان مي‌يابد. حتي اگر چند لحظه بعد از طلاق وضع حمل كند. بنابراين عده زني كه باردار است، چه در ازدواج دائم و چه در عقد موقت و نيز در طلاق، فسخ يا مرگ همسر تا زمان زايمان است. عده در صورت سقط شدن بچه قبل از زايمان با مرگ جنين به پايان مي‌رسد.

عده وفات شوهر

عده مرگ شوهر چهار ماه و ۱۰ روز است. اگر زن باردار باشد عده او تا وضع حمل وي است. يعني حداقل بايد مدت چهار ماه و ده روز و گاهي بيش‌تر رعايت كند. شايان ذكر است كه عده وفات عام است. به اين معني كه هم شامل ازدواج دائم و هم ازدواج موقت مي‌شود. حتي زن يائسه يا زني كه بين او و شوهر روابط زناشويي واقع نشده، عده وفات دارند. از نظر فقهي در طول اين مدت زينت و زيور آلات براي زن ممنوع است. در قرآن كريم به اصل نگه داشتن مدت عده براي زن پس از طلاق يا فوت شوهر تصريح شده است. اما در اين كه چرا مدت عده در طلاق با مدت آن در فوت شوهر متفاوت است، به صراحت مطلبي بيان نشده است. از نظر برخي از فقها به دليل حرمت و ارج نهادن به شوهر فوت شده لازم است كه زن مدت عده را نگه دارد.

عده در كشورهاي غير اسلامي وجود دارد؟

سؤالي كه مطرح مي‌شود اين است كه آيا مساله عده در كشورهاي غير اسلامي مانند كشورهاي اروپايي و آمريكايي وجود دارد؟ در پاسخ بايد اذعان داشت كه اصل بر عدم وجود مبحثي به نام عده است، اما براي پيشگيري از مشكلات ناشي از اختلاط نسب در كشورهاي مذكور، راهكار هايي در نظر گرفته شده است. از جمله اطاله دادرسي (طولاني تر كردن روند رسيدگي به پرونده طلاق توسط دادگاه ها)، منع روابط زناشويي در خلال رسيدگي به پرونده طلاق و منع زن و شوهر از ازدواج مجدد به مدت تعيين شده در حكم طلاق است. مي‌توان گفت اين روش ها تا حدودي اهداف عده را به گونه‌ اي غير مستقيم محقق مي‌سازد. در واقع مدتي كه مرد يا زن پس از فوت همسر، قبل از ازدواج مجدد صبر مي‌‌كند، در كشورهاي مختلف به تناسب اصول اخلاقي، اعتقادي و اجتماعي حاكم بر آن جوامع متفاوت است، اما عموما اين امر از امور شخصي و فردي محسوب شده و به احساسات افراد مختلف بستگي دارد.

در طلاق به دليل اعتياد، زن ابتدا بايد در دادگاه اثبات كند كه مرد معتاد است. اين امر توسط پزشكي قانوني انجام مي‌شود و دادگاه مرد مضنون را به آنجا مي‌فرستد تا آزمايش بدهد.

طلاق به دليل اعتياد شوهر از جمله مهم ترين مسائلى است كه باعث مى‌شود آمار پرونده هاي طلاق در دادگاه ها بالا برود. در مجله دلتا به اين سؤال پاسخ داده شده است كه حق طلاق به علت اعتياد همسر وجود دارد؟

طلاق به دليل اعتياد همسر

طبق قانون حق طلاق با مرد است، اما در عقدنامه ۱۲ تبصره وجود دارد كه اصطلاحاً به آن ها شروط ضمن عقد گفته مي‌شود كه در صورت امضاي عقدنامه در زمان ازدواج و پذيرفتن آن ها از طرف زوج ها حق طلاق براي زن به وجود مي‌آيد. شايان ذكر است كه، صرف اعتياد مرد به مواد مخدر باعث طلاق نمي‌شود و اين موضوع در صورتي باعث ايجاد اين حق براي زن مي‌شود كه طبق بند ۶ عقدنامه، اعتياد همسر زندگي زناشويي را تحت تاثير قرار دهد و باعث عسر و حرج (سختي و مشقت) براي خانواده شود. بنابراين در صورتي كه اين امر توسط دادگاه تاييد و اعتياد مرد اثبات شود، ابتدا دادگاه خانواده مهلتي تعيين مي‌كند كه مرد طي آن مدت با مراجعه به كمپ ترك كند.

شرايط طلاق از مرد معتاد چگونه است؟

در صورتي كه مرد پس از چندين دفعه رفتن به كمپ تلاشي براي ترك اعتياد خود نكند، زن مي‌تواند با استفاده از بند عسر و حرج كه در عقدنامه قيد شده، دادخواست طلاق را به دادگاه ارائه كند. بنابراين براي طلاق ابتدا بايد در دادگاه اثبات شود كه مرد معتاد است. اين امر توسط پزشكي قانوني انجام مي‌شود و دادگاه مرد را به آنجا مي‌فرستد تا آزمايش بدهد. البته افراد معتاد با استفاده از راهكارهايي سعي مي‌كنند جواب آزمايش منفي شود. به همين دليل سازمان ها سعي بر اين دارند كه امكان استفاده از اين ترفندها را به حداقل برسانند. يكي ديگر از روش هايي كه زن با استفاده از آن مي‌تواند اعتياد مرد را در دادگاه ثابت كند شهادت شهود است. به اين معني كه افرادي كه فرد را كاملا مي‌شناسند و از وضعيت وي آگاهي دارند در دادگاه به اين موضوع شهادت بدهند. در اين صورت هياتي توسط دادگاه براي پيگيري و تحقيق در اين زمينه منصوب مي‌شوند تا صحت و درستي اين امر را تاييد كنند.

شرايط پذيرفتن اعتياد مرد به عنوان دليل طلاق

بر اساس قانون مدني، دادگاه در مواردي كه شوهر به يكي از انواع مواد مخدر يا مشروبات الكلي اعتياد داشته باشد، با توجه به شرايطي كه در ادامه ذكر شده است اقدام به صدور رأي طلاق براي زن مي‎كند. اين شرايط عبارتند از ؛
• اعتياد مرد به‌ بنيان و كانون خانواده آسيب وارد كند.
• مرد از ترك كردن اعتياد خودداري كند.
• امكان الزام مرد به ترك مواد مخدر و … در مدتي‌ كه به تشخيص پزشك براي ترك اعتياد لازم است، وجود نداشته باشد.
• ‌در مواردي كه مرد به تعهد خود عمل نكند يا پس از ترك، مجدداً به مصرف‌ مواد روي آورد.

بنابراين، با وجود يكي از شرايط فوق و با توجه به درخواست زن، طلاق انجام خواهد شد. شايان ذكر است، به صرف اثبات اعتياد شوهر توسط زن، امكان استفاده از اين دليل براي گرفتن طلاق كافي نيست و بايد حتماً اعتياد به تشخيص دادگاه، براي زن مضر باشد و به زندگي زناشويي خلل وارد كند. نكته اي كه لازم است ذكر شود اين است كه، در شروط ضمن عقد در سند ازدواج، موضوع اعتياد مشخص نشده است. اين شرط اين گونه مطرح شده است؛ “ابتلاي شوهر به هر گونه اعتياد مضري كه به تشخيص دادگاه براي زندگي خانوادگي خلل آور بوده و ادامه زندگي براي زن دشوار باشد.” با توجه به اين عبارت، مي‌توان نتيجه گرفت كه منظور قانونگذار از اعتياد نوع خاصي از آن نيست و بر هر نوع اعتيادي، به شرط اثبات آن در دادگاه دلالت دارد. مواردي همچون اعتياد به مواد مخدر يا مشروبات الكلي، بازي هاي كامپيوتري، شبكه ‎هاي اجتماعي و… . در واقع نكته مشترك همه اين اعتيادها، آسيب رساندن آن ‎ها به زندگي زناشويي و كانون خانواده است.