لفظ تمکین به معنای الزام است و وقتی مرد دادخواست تمکین می‌دهد که زن بدون عذر موجه منزل مشترک زناشویی را ترک کرده باشد و یا از انجام وظایف زناشویی خود خودداری کند.
یکی از تکالیفی که به موجب قانون و شرع، از زمان عقد ازدواج بر عهده زن و مرد گذاشته شده، تمکین است. تمکین وظیفه‌ای است که بر عهده زوجین گذاشته شده است و این وظیفه حقی است برای طرف مقابل، اما ایفای این وظیفه، مطلق و بی حد و مرز نیست بلکه در قانون و شرع مواردی برای مجاز بودن عدم تمکین از جانب زن مشخص شده‌است. در این نوشتار از مجله دلتا مواردی که زن مجاز به عدم تمکین است و از اجازه قانونی برای عدم تمکین برخوردار است می‌پردازیم.
مواردی که زن مجاز به عدم تمکین است
بر اساس قانون، در برخی از موارد زن از اجازه قانونی برای عدم تمکین برخوردار است. مواردی که زن مجاز به عدم تمکین است عبارتند از:
- ضرر بدنی، مالی و شرافتی: بنا به ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی، اگر بودن زن با شوهر در یک منزل ترس، ضرر بدنی، مالی یا شرافتی برای زن داشته باشد، زن می‌تواند مسکن جداگانه اختیار کند. در این‌صورت دادگاه حکم بازگشت به منزل شوهر را نخواهد داد و تا زمانی‌که زن در بازگشت به منزل معذوریت داشته باشد، نفقه بر عهده شوهر خواهد بود.
- ابتلای شوهر به امراض جنسی : بنا به ماده ۱۱۲۷ قانون مدنی هرگاه شوهر بعد از عقد مبتلا به یکی از امراض مقاربتی و جنسی شود، زن حق دارد که از نزدیکی با او خودداری کند، این خودداری مانع از حق نفقه نخواهد بود و مرد در صورت عدم پرداخت آن، به مجازات محکوم می‌شود.
- تعیین محل زندگی توسط زن: بنا به ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکونت کند، مگر آنکه اختیار تعیین منزل با زن باشد. در صورتی‌که حق تعیین منزل با زن باشد، زن می‌تواند از زندگی کردن در منزل مشترک با مرد خودداری کند، اما کماکان موظف است که در خصوص وظایف زناشویی از شوهر خود تمکین کند.
- بیماری زن: در صورتی‌که زن دچار بیماری شده باشد می‌تواند از تمکین خاص خودداری کند. برخی از بیماری‌ها در زن مجوزی قانونی و مشروع برای عدم تمکین خاص به شمار می‌روند.
- استفاده از حق حبس: بنا به ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی اگر بین زوجین رابطه زناشویی برقرار نشده باشد، زن می‌تواند تا زمانی که تمام مهریه به او پرداخت نشده است، از شوهر خود تمکین نکند. در این صورت، زن باز هم دارای حق نفقه است.
با مجله حقوقی دلتا همراه باشید
لفظ تمکین به معنای الزام است و وقتی مرد دادخواست تمکین می‌دهد که زن بدون عذر موجه منزل مشترک زناشویی را ترک کرده باشد و یا از انجام وظایف زناشویی خود خودداری کند.
یکی از تکالیفی که به موجب قانون و شرع، از زمان عقد ازدواج بر عهده زن و مرد گذاشته شده، تمکین است. تمکین وظیفه‌ای است که بر عهده زوجین گذاشته شده است و این وظیفه حقی است برای طرف مقابل، اما ایفای این وظیفه، مطلق و بی حد و مرز نیست بلکه در قانون و شرع مواردی برای مجاز بودن عدم تمکین از جانب زن مشخص شده‌است. در این نوشتار از مجله دلتا مواردی که زن مجاز به عدم تمکین است و از اجازه قانونی برای عدم تمکین برخوردار است می‌پردازیم.
مواردی که زن مجاز به عدم تمکین است
بر اساس قانون، در برخی از موارد زن از اجازه قانونی برای عدم تمکین برخوردار است. مواردی که زن مجاز به عدم تمکین است عبارتند از:
- ضرر بدنی، مالی و شرافتی: بنا به ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی، اگر بودن زن با شوهر در یک منزل ترس، ضرر بدنی، مالی یا شرافتی برای زن داشته باشد، زن می‌تواند مسکن جداگانه اختیار کند. در این‌صورت دادگاه حکم بازگشت به منزل شوهر را نخواهد داد و تا زمانی‌که زن در بازگشت به منزل معذوریت داشته باشد، نفقه بر عهده شوهر خواهد بود.
- ابتلای شوهر به امراض جنسی : بنا به ماده ۱۱۲۷ قانون مدنی هرگاه شوهر بعد از عقد مبتلا به یکی از امراض مقاربتی و جنسی شود، زن حق دارد که از نزدیکی با او خودداری کند، این خودداری مانع از حق نفقه نخواهد بود و مرد در صورت عدم پرداخت آن، به مجازات محکوم می‌شود.
- تعیین محل زندگی توسط زن: بنا به ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکونت کند، مگر آنکه اختیار تعیین منزل با زن باشد. در صورتی‌که حق تعیین منزل با زن باشد، زن می‌تواند از زندگی کردن در منزل مشترک با مرد خودداری کند، اما کماکان موظف است که در خصوص وظایف زناشویی از شوهر خود تمکین کند.
- بیماری زن: در صورتی‌که زن دچار بیماری شده باشد می‌تواند از تمکین خاص خودداری کند. برخی از بیماری‌ها در زن مجوزی قانونی و مشروع برای عدم تمکین خاص به شمار می‌روند.
- استفاده از حق حبس: بنا به ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی اگر بین زوجین رابطه زناشویی برقرار نشده باشد، زن می‌تواند تا زمانی که تمام مهریه به او پرداخت نشده است، از شوهر خود تمکین نکند. در این صورت، زن باز هم دارای حق نفقه است.
با مجله حقوقی دلتا همراه باشید
چرا ارث زنان نصف مردان است؟